Ratio quidem vestra sic cogit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quae ista amicitia est? Nos commodius agimus. Quod si ita sit, cur opera philosophiae sit danda nescio. Duo Reges: constructio interrete. Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit. Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;

Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
Cur iustitia laudatur?
At ille pellit, qui permulcet sensum voluptate.
Licet hic rursus ea commemores, quae optimis verbis ab Epicuro de laude amicitiae dicta sunt.
Facillimum id quidem est, inquam.
Post enim Chrysippum eum non sane est disputatum.

Aliter autem vobis placet.
At quanta conantur! Mundum hunc omnem oppidum esse nostrum! Incendi igitur eos, qui audiunt, vides.
Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Ita prorsus, inquam; Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Audeo dicere, inquit. Non igitur bene. Vide igitur ne non debeas verbis nostris uti, sententiis tuis. Sed tamen intellego quid velit. Id est enim, de quo quaerimus. Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Nam omnia, quae sumenda quaeque legenda aut optanda sunt,
inesse debent in summa bonorum, ut is, qui eam adeptus sit,
nihil praeterea desideret.

Quarum cum una sit, qua mores conformari putantur, differo
eam partem, quae quasi stirps ets huius quaestionis.

Quo tandem modo?: Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.
Efficiens dici potest.: Dicimus aliquem hilare vivere;
Recte dicis;: Tollenda est atque extrahenda radicitus.
Non semper, inquam;: Tum Triarius: Posthac quidem, inquit, audacius.

Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia.

Beatus sibi videtur esse moriens.

Itaque hic ipse iam pridem est reiectus; Stoici autem, quod finem bonorum in una virtute ponunt, similes sunt illorum; Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Cur ipse Pythagoras et Aegyptum lustravit et Persarum magos adiit? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P.